Γράφει: π. Ελευθέριος Καρακίτσιος πρωτ/ρος-καθηγητής Δρ- ΑΠΘ
Πολλοί, επικήδειοι λόγοι, στα μέσα ενημερώσεως, αναφέρθηκαν στο πολύπλευρο έργο του μεγάλου αυτού ανδρός, στον εκκλησιαστικό τομέα, αλλά περισσότερο στον κοινωνικό τομέα της Πατρίδος. Ένθερμος πατριώτης, σεμνός Ιερωμένος και καταξιωμένος, σε όλη του την διακονία, που δεν αμφισβητήθηκε από κανένα.
Επιτρέψατε μου, ως ένας απλός Ιερεύς του μακαριστού, να αναφέρω τέσσερα γεγονότα, που απορρέουν από την διακονία του μεγάλου ανδρός, προς τιμή και μνήμη του Μακαριστού Επισκόπου:
Πρώτον, δεν εγκατέλειψε καμία περιουσία, παρά μόνον πέντε χιλιάδων ευρώ, για την εξόδιο του (μου το είχε ειπεί σε συνάντησή μας). Τα βιβλία του, τα παράσημα και τα άμφιά του διατέθησαν καταλλήλως, όπως δημοσιεύθηκε.
Δεύτερον, όταν κατάλαβε ότι δεν μπορεί να διακονήσει την Εκκλησία, δήλωσε παραίτηση, για να καταλάβει τη θέση του ο καταξιωμένος Ιεράρχης Παναγιότατος Μητροπολίτης ΦΙΛΟΘΕΟΣ.
Τρίτον, ενώ γνωρίζαμε –εγώ τουλάχιστον –ότι ο εκάστοτε Επίσκοπος, όταν παραιτείται, αναχωρεί σε κατάλληλο οίκημα να περάσει, ως Εφησυχάζων, το υπόλοιπο της ζωής του, στην προκειμένη περίπτωση, ο όντως ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ (=επί του σκοπού), Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος, περιέλαβε στη διακονία του τον αποχωρούντα από την υπηρεσία ΑΝΘΙΜΟΝ να τον ΓΗΡΟΚΟΜΗΣΕΙ και τον παρεκάλεσε να μείνει στο δωμάτιό του και στο γραφείο του, ως μέλος της οικογενείας στη διακονία της Μητροπόλεως.
Ακόμη και στις συνάξεις των Ιερέων, του έδιδε την κεντρική θέση τιμής στην έδρα, για την οποία ημείς οι Ιερείς χαιρόμεθα τους δύο σεβαστούς όντας Επισκόπους.
Την κατ΄ ιδίαν διακονία των γηρατειών ανέλαβε, από προ-πολλού, ο καταξιωμένος Αρχιμανδρίτης π. Δημήτριος Χάνδακας, ο σεμνός μαθητής μου στο 12ον Λύκειον Θεσσαλονίκης, όταν υπηρετούσα εκεί, ως καθηγητής, στον οποίο, φυσικά, ανήκει ο έπαινος.
Τέταρτον, ο Μακαριστός ΑΝΘΙΜΟΣ ήταν πολύ Πατριώτης, αλλά δεν το έδειχνε. Η ταπεινότης μου, από το 1992, ως σήμερα, διακονεί στην Βόρειον ΄Ηπειρον, με τη δημιουργία και τη χορηγία Ελληνικών Φροντιστηρίων εκμαθήσεως της Ελληνικής γλώσσης – και όχι μόνον. Αυτό το πληροφορήθηκε και με κάλεσε να μάθει περισσότερα για να ενταχθώ εκ νέου στην διακονία της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης όπου χειροτονήθηκα, μετά την υπηρεσία μου στην μέση εκπαίδευση.
Με την ευλογία του μακαριστού, προσετέθη στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης ο νέος Ιερός Ναός Γεννήσεως Θεοτόκου, ως Δωρεά της οικογενείας Αναστασίου Λιόλιου και Μαρίας Αμπάρη- Λιόλιου, στα Πατριαρχικά Πυλαίας, οι οποίοι είναι μέλη του συλλόγου μας «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ», για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και όχι μόνον στην Βόρειον Ήπειρον , στον οποίο Σύλλογο είμαι Πρόεδρος.
Ο ίδιος επισκέφθηκε τη Βόρειον Ήπειρον, χωρίς να με καλέσει μαζί του, και αφού διαπίστωσε το εκεί έργο του Συλλόγου μας, τότε με κάλεσε, κατ΄ ιδίαν. Εκτός των πατρικών φιλοφρονήσεων και συμβουλών, πρόσφερε και ο ίδιος τον οβολόν του, χορήγησε δε ένα σεβαστό ποσό στα σχολεία, λόγω της τότε οικονομικής κρίσεως, μου διεμήνυσε δε την απόφασή του, όλα τα έσοδα του ως άνω Ιερού Ναού να διετίθενται για το έργο που επιτελείται στην Βόρειον ΄Ηπειρον, πράγμα που συνέχισεν και ο νυν Επίσκοπος πατέρας ΦΙΛΟΘΕΟΣ.
Ευχαριστούντες τον Χριστόν κλίνομεν το γόνυ ευλαβώς στη Μητέρα Εκκλησία.
Κύριος είη μεθ΄ημών .