Η Κορυτσά. – Πολλοί είναι οι ευεργέτες και άλλοι μεγάλοι πατριώτες από την Κορυτσά, αλλά ανάμεσά τους πρώτος είναι ο Πάγκας. Πρώτος μεταξύ ίσων! Ο Μπάγκας, αφού προίκισε τη γενέτειρά του με το υπέροχο κτίριο του ελληνικού γυμνασίου, κληροδότησε την περιουσία του σε φιλανθρωπικά και πατριωτικά έργα. Μόνο η ελληνική κυβέρνηση απέκτησε για φορολογικούς σκοπούς δύο μεγαλοπρεπή μεγάλα ιδιωτικά ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας, γνωστά ως «Μέγας Αλέξανδρος» και «Παγγείον».

Οι Κορυτσιώτες, όλοι και γενικά, είναι φανατικοί πατριώτες. Διαφυλάττουν με ζήλο την εθνική τους πίστη, την Ελληνική, σε σημείο που αρνήθηκαν δύο φορές μεγάλες δωρεές συμπατριωτών εγκατεστημένων στο εξωτερικό για λόγους που θα μπορούσαν να είχαν παραμελήσει αν δεν ήταν φανατικοί Έλληνες. Έτσι, ο κ. Αβραμίδης δώρισε μεγάλο κεφάλαιο στα σχολεία της Κορυτσάς με την προϋπόθεση να διδάσκονται τα αλβανικά στις ανώτερες τάξεις, ως ξένη γλώσσα και ως έκφραση γειτονικής καλής θέλησης. Η δωρεά απορρίφθηκε κατηγορηματικά. Οι Κορυτσιώτες, φοβούμενοι την αλβανική προπαγάνδα, προτίμησαν να χάσουν αυτά τα χρήματα παρά να τους υποψιαστούν ότι ήταν Αλβανοί, ή φίλοι του Αλβανισμού. Ο δωρητής αναγκάστηκε μάλιστα να εκπατριστεί εξαιτίας της απειλητικής εχθρότητας των συμπατριωτών του που δεν μπορούσαν να του συγχωρήσουν αυτό το μέρος της πρότασής του, το οποίο αφομοίωσαν σε προδοσία της πατρίδας. Η δεύτερη περίπτωση είναι αυτή από τον κ. Δούρου. Όταν έστειλε μια μεγάλη δωρεά στη γενέτειρά του, ξέχασε να συμπεριλάβει τον χαρακτηρισμό της «Ελληνικής» κοινότητας, αρκεστώντας μόνο στον τίτλο της «χριστιανικής κοινότητας». Αυτό ήταν αρκετό για να απορριφθεί και η δωρεά του. και αυτό έγινε δεκτό μόνο όταν ο κ. Δούρος είχε διορθώσει τη διεύθυνση της δωρεάς του, γράφοντας στην Ελληνική κοινότητα Κορυτσάς «… Και ιδού τα άτομα των οποίων αμφισβητείται η ελληνική εθνικότητα!

Στη περιφέρεια της Κορυτσάς βρίσκεται η Μοσχόπολη, μια μικρή κωμόπολη σήμερα, που όμως ήταν μια μεγάλη και ακμάζουσα πόλη, με σχεδόν 60.000 κατοίκους, στις αρχές του 18ου αιώνα. Σε εκείνες τις μακρινές εποχές που η πνευματική ζωή σχεδόν δεν υπήρχε παντού στην Ανατολή, η Μοσχόπολη, σχεδόν μόνη (με το Φανάρι, στην Κωνσταντινούπολη, την έδρα του Ελληνικού Πατριαρχείου, το Άγιο Όρος και μερικές άλλες σπάνιες περιοχές) είχε εκπαιδευτικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου ενός ανώτερου Το σχολείο, όπου διδάσκονταν σε βάθος ελληνική λογοτεχνία, ονομαζόταν «Νέα Ακαδημία». και στη Μοσχόπολη ιδρύθηκε το πρώτο (ή ένα από τα πρώτα) τυπογραφία στην Ανατολή. Αυτή η πόλη, που είχε συμβάλει τόσο πολύ στη διεύρυνση των ελληνικών ιδεών σε εκείνους τους μακρινούς χρόνους, λεηλατήθηκε και καταστράφηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου, για το λόγο αυτό, από τους γειτονικούς Αλβανούς. Αυτή η Μοσχόπολη, την οποία οι Αυστρο-Ιταλοί ισχυρίζονται σήμερα ως αλβανική χώρα, δεν έπαψε, παρά την σχεδόν πλήρη καταστροφή της τότε, να ζει μια πλήρη εθνικόφρονη ζωή, και έτσι δεν έπαψε να παρέχει σαφείς αποδείξεις την πραγματική του εθνικότητα.

Ο Βαρόνος Σίνας (βαρόνος λόγω τίτλου που αποκτήθηκε στην Ουγγαρία), με καταγωγή από τη Μοσχόπολη, προίκισε την Αθήνα, την ιστορίκή πρωτεύουσα της πατρίδας του, προς την οποία έστρεφε πάντα τη δική του μάτια, με δύο θαυμάσιες εγκαταστάσεις, του Αστεροσκοπείο και την Ακαδημία, αναμφίβολα στη μνήμη της άλλης «Ακαδημίας» που παλαιότερα υπήρχε στη γενέτειρά του πόλη, όπως μόλις αναφέραμε.

Ο βαρόνος Σίνας έχτισε την ελληνική εκκλησία στη Βιέννη. . Γιος της Μοσχόπολης είναι και ο Έλληνας στρατηγός Σμολένσκης, που πολέμησε γενναία κατά των Τούρκων και εναντίον των Αλβανών (των… συμπατριωτών του! κατά την αυστροϊταλική διπλωματία) κατά τον πρώτο πόλεμο του 1897.

Γιος αυτών των εδαφών είναι επίσης ο στρατηγός Δαγκλής, γνωστός ακόμη και στον ευρωπαϊκό στρατιωτικό κόσμο για τις εφευρέσεις και τις βελτιώσεις του στο πυροβολικό, και ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τον Τουρκοβαλκανικό πόλεμο.

Κατάγεται από την ορεινή συνοικία Δαγκλή, νότια της Κορυτσάς, και σήμερα βρίσκεται επικεφαλής του ελληνικού στρατού της Ηπείρου για να υπερασπιστεί, αν χρειαστεί, τα δικαιώματα της πατρίδας του.

Είναι λοιπόν αυτός ο πληθυσμός του τόσο ένθερμου ελληνικού πατριωτισμού που θέλουμε να αντιμετωπίζουμε ως Αλβανούς και να αποδίδουμε στο νέο αυτόνομο κράτος, και αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι δεν έπαψαν ποτέ, και σε καμία περίπτωση, να εκφράζουν τα αληθινά τους συναισθήματα και να διαμαρτύρονται δυναμικά για αυτή τη μεταχείριση , που είναι τόσο αυθαίρετη όσο και άδικη. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας της χώρας τους από τον ελληνικό στρατό, εξέφρασαν τη χαρά της απελευθέρωσης όπως όλοι οι άλλοι απελευθερωμένοι αδελφοί, και ακόμη περισσότερο. Κατά τη διάρκεια του περάσματος του Διαδόχου, η δύναμη των συναισθημάτων του φάνηκε σε όλη τη διαδρομή, από κοντά στο Μοναστήρι μέχρι τους Αγίους Σαράντα. και ακόμη και σήμερα, κατά την έρευνα της διεθνούς επιτροπής, αυτοί οι «Αλβανοί» της αυστροϊταλικής διπλωματίας συνεχίζουν να δηλώνουν φωναχτά και δυνατά ότι είναι Έλληνες.

Ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν να πεθαίνουν για να υπερασπιστούν τα εθνικά τους αισθήματα! Μόλις ολοκληρωθεί η οριοθέτηση, αν γίνει ως αυστροϊταλική διπλωματία επιθυμεί, ​​μια νέα Κρήτη θα προκύψει από αυτή τη διπλωματική διαμονή, γιατί πραγματικά η Ήπειρος είναι η Κρήτη της Βόρειας Ελλάδας.

A. d’APIRE, (1)

Πτυχιούχος πολιτικών επιστημών, πρώην αποστολή στα Βαλκάνια.

Ligue Internationale, Droit des Peuples Cahiers Mensuels, Année 1913-1914,, Paris Σελ 184-187

Σημείωση Πελασγός:

Ενώ τόσα έδωσαν οι άνθρωποι μας στην πατρίδα, (περιουσία, αστεροσκοπείο, ακαδημία, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, αμέτρητους ήρωες, θυσίες κλπ, κλπ), πάντα με αγάπη και αυταπάρνηση, όταν ακόμη το νεοσύστατο ελληνικό κράτος δεν είχε τίποτα. Ενώ μας άφησαν και εγκατέλειψαν σε ένα άλλο εχθρικό κράτος που σταδιακά έκανε τα πάντα να μας εξαφανίσει, έρχονται «κάποιοι» και μας θυμίζουν πως το Ελληνικό Κράτος ξοδεύει χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων για τα σχολεία μας, για να μας βοηθήσει……. κλπ.

Απαντάμε. Εμείς δώσαμε τόσα πολλά ανά τους αιώνες, για την πατρίδα που όσα και να δώσει η Ελλάδα πίσω, θα χρειαστούν αιώνες για να ξεχρεώσει. Ποτέ δεν θα είναι αρκετά…. Ξεχάστε το!!! Δεν ξεχρεώνει κανείς αίμα και περιουσίες αιώνων με 25 χρόνια βοήθειας προς τα αδέλφια του που τον κράτησαν ζωντανό.

Δεν αρκεί κανείς να διαβάζει ιστορία, πρέπει να καταλάβει και πλήρες τις διαστάσεις της. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει πια.

pelasgoskoritsas.gr