Το χωριό Μυρόφυλλον ανήκε στην Νομαρχία Τρικάλων  μέχρι που έγινε η αναδιάρθρωσις τελευταία με τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ που ανήκει πλέον στον διευρυμένο Δήμο Πύλης. Έχει υψόμετρο στην κεντρική πλατεία του χωριού 740 μέτρα με ελάχιστο υψόμετρο την κοίτη του ποταμού Αχελώου τα 300 περίπου μέτρα, ανώτερο την κορυφή του βουνού Χατζή 2200 μέτρα. Έχει έκτασιν περί τα 45.000 στρέμματα γης που αποτελούνται από δύσβατο έδαφος με αρκετά ξεχερσωμένα χωράφια με ξερότοιχους τα λεγόμενα «ζωνάρια», αφ’ ενός στις πλαγιές και αφ’ ετέρου στις παρόχθιες πλευρές του Αχελώου ποταμού και των παραποτάμιων ρεμάτων. Απέχει από τα Τρίκαλα 86 χιλιόμετρα και από την Άρτα 95 χιλιόμετρα. Χωρίζεται από τον Αχελώο ποταμό από την Ήπειρο, είναι το τελευταίο χωριό  του άλλοτε Νομού Τρικάλων που συνορεύει με τον νομό Καρδίτσης και νομό  Άρτης. Η ζωή του χάνεται μέσα στο χρόνο από καταβολής κόσμου και κατοικείται από τους αυτοχθόνους  Έλληνες. Τα αρχαιολογικά του ευρήματα είναι πολλά και αρχίζουν από την νεολιθική εποχή έως σήμερα. (Στην συνέχεια του άρθρου μπορείτε να ιδήτε όλες τις ιστορικές αποδείξεις από το βιβλίο ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΥΡΟΦΥΛΛΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ, ΜΥΡΟΦΥΛΛΟΝ – ΜΕΡΟΚΟΒΟΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ  ΑΠΟ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΤΟ 1900 μ. Χ., του πρωτ/ρου – καθηγητού Δρ . Θ.,  π. Ελευθερίου Καρακίτσιου. Μέσα στην μελέτη αυτή είναι και η Διπλωματική εργασία στο Α.Π.Θ. με θέμα την Ιερά Μονή που εβαθμολογήθη με άριστα).

Τα αρχαιολογικά ευρήματα που η σκαπάνη της Αρχαιολογικής Εφορίας Τρικάλων, άλλα έφερε σε φως άλλα όχι, ευρίσκονται αδημοσίευτα και πεταμένα στην άκρη όπως συνήθως συμβαίνει στον ελληνικό χώρο. Έγιναν ανασκαφές στην θέση «Διάσελλο» όπου ήταν η Ακρόπολις των Αθαμάνων κατοίκων και ήλθαν στο φώς νομίσματα αγγεία, προτομές κτλ για  τα οποία  μάθαμε από τους ντόπιους Μυροφυλλίτες που εργαζόταν κατά τις ανασκαφές ως εργάτες. Επίσης στην θέση «κάτω Βαργιάνια» όπου ευρέθη ασύλητο νεκροταφείο του 3^ου αι. μ. Χ. πίσω από το Ιερό του Ναού του οποίου ευρέθησαν τα θεμέλια . Στην θέση  «νεροτριβιές» όπου υπήρχε αρχαίο νεκροταφείο το οποίο ανέσκαψε το ρέμα της Μαυρομάτας και παρέσυρε «τα λαγήνια με στάχτη με ελάχιστα κόκαλα» γίναμε αυτόπτες μάρτυρες στα παιδικά μας χρόνια. Στη θέση «Σταυρός» όπου υπάρχει πάλι αρχαίο νεκροταφείο με σχιστόπλακες. Στη θέση «Μυλογόζι» κατά την διάνοιξη του αγροτικού δρόμου στα σπίτια των Ντιναίων απεκαλύφθη νεκροταφείο κτλ.  (βλ. πηγή ως αν. σελ. 49-53). Κτίσματα και επιγραφές έχουμε από το 1187 μ. Χ.  και εξής γιατί το μέρος βουλιάζει με τις ανάλογες μεγάλες κατά καιρούς κατολισθήσεις εξ ου και η ονομασία ΜΕΡΟΚΟΒΟΝ μέρος κομμένο (βλ. πηγή ως αν. 59-71). Η ονομασία του: Μυρόφυλλον,  είναι μετά τον 21^ον αι., ενώ συναντάται ως Μερόκοβον , Μέρκοβον, Μιρόκοβο, Μοιρόκοβον, Μαιρόκοβον, Μηρόκοβον , Μερίκοβο, Μυρίκοβον, Μυρόκοβο,  Νερόκοβο (βλ. πηγή ως αν. σελ. 44). Η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου  Μυροφύλλου  συνέχεια  της « …μονής υπεραγίας θεοτόκου οις το Ασπροπόταμον…» όπως αναφέρουν το χρυσόβουλλον του Αυτοκράτορος  Ανδρονίκου Παλαιολόγου του 1336 και το σιγίλλιο του Πατριάρχου Αντωνίου Δ΄ του 1393. (βλ. πηγή ως αν. σελ 59 κ. εξ. και 514-520).

Κατά την τουρκοκρατία συγκεκριμένα μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως τα βουνά έλαβαν έναν πρωτεύοντα ρόλο ως εκ του δυσβάτου και αγόνου εδάφους των να κρατήσουν την δάδα του Ελληνισμού περισσότερον από τα έφορα εδάφη της πεδιάδος. Αιτία η βουλιμία και αρπαγή, η καταπίεσις και η βαρβαρότητα των κατακτητών ήταν τρομερή και έφερε την πλήρη συρρίκνωσι  του Ελληνισμού. Το Μυρόφυλλον στην καρδιά της Πίνδου με πνεύμονα την Ιερά Μονή της Παναγίας έγινε τόπος προσκλήσεως σπουδαίων διδασκάλων   όπως του μεγάλου λογίου Μαξίμου Πελοποννησίου (βλ. ένθα αν. σελ. 102 κ. ε.). Δημιουργήθηκε στο Μερόκοβο τότε η ΣΧΟΛΗ ΜΕΡΟΚΟΒΟΥ  (βλ. ένθα αν. σελ 102-209 ) που έφερε στο φως η προαναφερθείσα διπλωματική εργασία ,  διδασκάλους – λογίους μεγάλης πνευματικής ολκής. Οι κυριότεροι  εξ αυτών: Ι) Ο Θεοδόσιος ιερομόναχος – κωδικογράφος 2) Αναστάσιος Κουρφαριώτης υιός Δημοβράνη, 3)Ιωάννης Ιερέας,  4) Θεοδόσιος υιός Ιωάννου ιερέως, 5) Θεόδωρος ιερόπαις, 6) Χριστόδουλος ιερομόναχος, 7) Γεώργιος υιός Χριστοδούλου 8) Ιγνάτιος υιός Χριστοδούλου, 9) Γρηγόριος υιός Χριστοδούλου 10) Νικόλαος ιερεύς – αρτοποιός ο κωδικογράφος  (η Φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εξέδωσε τιμητικό τόμο,  ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ  του οποίου  τις περισσότερες επιστολές διέσωσε ο Νικόλαος Μεροκοβίτης σελ. 29-33 κ. εξ. ), 11)Αθανάσιος Λιοντάρης ιερομόναχος  ο οποίος ίδρυσε την σχολήν Τυρνάβου, 12) Παϊσιος ιερομόναχος – πνευματικός, 13)Δαμιανός ιερομόναχος διδάσκαλος σχολής Άρτης, 14) Μιχαήλ διδάσκαλος σχολής Τρίκκης), 15) Ιωάννης Σαράφης έδρασε στην Μοισία της Ρουμανίας, 16) Χριστόδουλος υιός Ιωάννου Σαράφη, 17) Γρηγόριος ιεροδιάκονος κωδικογράφος . Έργα αυτών είναι ο κώδικας ΙΙ 2406 των Βρυξελλών, ο 1187 κώδικας της Εθνικής Βιβλιοθήκης, ο κώδικας 96 της Ιεράς Μονής Αγίου Στεφάνου Μετεώρων, ο κώδικας 184 της ιεράς Μονής Βαρλαάμ  Μετεώρων, ο κώδικας 222  επίσης της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων , μέχρι τούδε γνωστοί. Το Μυρόφυλλο ήταν φυτώριο λογίων και τόπος συγγραφής κωδίκων τουλάχιστον τους 16^ον – 18^ον αιώνες.

Το Μυρόφυλλον – Μερόκοβον  έχει λάβει  ενεργό μέρος σε όλους τους Εθνικούς αγώνας από την Ηπειροθεσσαλική Επανάστασι του Επισκόπου Διονυσίου Φιλοσόφου το 1611 (βλ. ένθα αν. σελ 81 κ. εξ.), την Επανάστασιν του 1821 (βλ. ένθα αν. σελ. 224) διότι η μορφολογία του εδάφους το έκανε απρόσιτο και απροσπέλαστο φυσικά οχυρωμένο όπως αναφέρει ο Νικόλαος Κασομούλης ο Μακεδών (βλ. Στρατιωτικά ενθυμήματα της Επαναστάσεως των Ελλήνων 1821-1833 σελ. 260).Σταθμός πάντοτε η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου σήμερα, έπαιξε τεράστιο ρόλο και αποτελεί εθνικό μνημείο παρ’ όλην την εγκατάλειψιν της Εκκλησίας και Πολιτείας. Στα χρόνια του συμμοριτοπολέμου 1943-1949 δυστυχώς ήταν τόπος μαρτυρίων των Ελλήνων πατριωτών από τους υποτακτικούς συμμορίτας του αιμοσταγούς Άρη Βελουχιώτου (βλ. ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΕΖΗΛΟΥ, ΓΡ. Μπαλάσκα)  με ομαδικούς τάφους σφαγιασθέντων πατριωτών (βλ. ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ  1942-1945  Κων. Μόσιαλου) και τόσων άλλων σε διάφορα άλλα μέρη. Στο Μυρόφυλλο έγινε και η συνάντησις των αντιστασιακών οργανώσεων Ελλάδος πάντοτε με τον Άγγλον εκπρόσωπον  στην οποία πήραν μέρος ο Ε.Λ.Α.Σ. με τον Βελουχιώτη, η ΕΚΚΑ με τον Ψαρρόν, και ο ΕΔΕΣ με αντιπροσώπους του Ζέρβα, η οποία δεν κατέληξε σε συμφωνία γιατί δεν παρευρέθη ο ίδιος ο Ζέρβας. Το μέρος ήταν ανταρτοκρατούμενο από την πλευρά του Μυροφύλλου και ο αιμοσταγής Άρης Βελουχιώτης ήθελε να παρασύρει και να δολοφονήσει τον Στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα και τους άλλους όπως το κατόρθωσε στον Μπούρινο Κοζάνης και στο Κλίμα Δωρίδος μετέπειτα κτλ. Δεν κατέληξε πουθενά η συμφωνία και αργότερα έγινε στην ΠΛΑΚΑ όπου ο Ζέρβας έλαβε τα μέτρα του γιατί ήταν κοντά στην ΄Ηπειρο όπου διέθεσε δυνάμεις και απέφυγε το μοιραίον.

Το Μυρόφυλλον μέχρι την δεκαετία του 1980 έσφυζε από ζωή και προκοπή . Πήρε όμως την κατιούσα μετά όπως όλη η επαρχία στην Ελλάδα λόγω της καταστρεπτικής πολιτικής απέναντι στην ανάπτυξη και την αλόγιστη δανειοδοτούμενη κατανάλωση στην άγρευση ψήφων και μόνον από τους τσαρλατάνους ψεύτες και κλέφτες πολιτικούς των οποίων σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα και είμεθα περίγελως εις όλον τον κόσμον ως κράτος κλεφτών και απατεώνων πολιτικών μη εξαιρουμένων και των εντοπίων των οποίων τα κρίματα είναι ουκ ολίγα. Σήμερα δυστυχώς υπάρχει  πλήρης μαρασμός όπως σε όλα τα χωριά ιδιαίτερα στο Μυρόφυλλο που υπάρχει πλήρης διαχωρισμός των λιγοστών κατοίκων, από πολιτική ιδεολογία.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΝ  ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕ.